Toen ik puber was, had je jongens en meisjes. Zo simpel was dat. Jongens werden mannen en meisjes werden vrouwen. We kregen biologieles over de ontwikkeling van het menselijk lichaam en we gluurden ongemakkelijk giechelend met rode hoofden naar de jongens als de leraar het had over melkklieren, eierstokken, baarmoeders en vagina’s. Op hun beurt gluurden de jongens ongemakkelijk giechelend met vuurrode konen naar de meisjes als de leraar het had over het indalen van de zaadballen, zaadstrengen en zaadproductie. Alsof de meisjes nu iets wisten over de jongens, wat daarvoor nog een groot geheim was. En de jongens hadden nu kennis over wat meisjes lichamelijk moesten ervaren, terwijl dat daarvoor geheim terrein was. Maar zo ging dat nu eenmaal en uiteindelijk hadden er maar weinig pubers moeite mee dat de wereld verdeeld was in mannen en vrouwen, want zou dat niet zo zijn, dan was het snel afgelopen met de mensheid.
Natuurlijk waren er wel eens uitzonderingen op de regel. Die twee mannen aan het eind van de straat de bij elkaar woonden, daarvan werd gefluisterd dat ze samen één bed deelden. En dat die mooie mevrouw in dat grote huis vaak damesvisite ontving, terwijl ze geen man had, was reden genoeg om volop te roddelen en te speculeren. Maar daar bleef het wel zo’n beetje bij toen ik puber was. Over homoseksualiteit hoorde ik pas later. Ik vond het eerlijk gezegd best een raar idee dat twee mensen van gelijke sekse het met elkaar deden. Hoe dan, vroeg ik me af. Maar verder kon het me niet echt boeien. Ik had een vriendje waarmee ik zoende en wat friemelde en dat was wat mijn vriendinnetjes ook zo’n beetje met hun vriendjes uitspookten. Totdat één van mijn vriendjes bekende dat hij eigenlijk niet op meisjes viel, maar op jongens. Dat was nog in de tijd dat de dokter en de pastoor dachten dat zulke gevoelens wel over zouden gaan. Zijn ouders gaven hem dan ook niet de gelegenheid om met een gelijk geaard vriendje thuis te komen. Hij moest maar flink uit met meisjes en ervaring opdoen. Dan zou het vast wel goed komen. Ik heb van dichtbij meegemaakt wat een beren er voor dat vriendje op de weg liepen, voordat homoseksualiteit decennia later eindelijk min of meer geaccepteerd werd. Helaas heeft hij zijn liefde altijd voor zijn ouders verborgen moeten houden. Hij wilde niet zonder hen, zoveel hield hij van ze. Pas toen zij beiden overleden waren, stapte hij in het huwelijksbootje met zijn grote liefde die hij al dertig jaar kende. Hij is altijd een van mijn beste vrienden gebleven, dat was hij immers ook al voordat hij zelf wist dat hij homoseksueel was. Het heeft voor mij nooit enig verschil gemaakt.
Onze eigen kinderen zij al van jongs af aan op de hoogte van het bestaan van allerlei varianten van seksuele voorkeuren. Een lesbische tante is de lievelingsoppas van onze kleinzoons. Met de homooms, zoals twee vrienden genoemd worden, is het altijd dolle pret met monopoly spelen en met tante Jeanette, die vroeger oom Hans was, kunnen ze nog altijd verschrikkelijk de slappe lach hebben.
En inmiddels zijn we dan in een tijdperk aangeland waarin er gestreden wordt om erkenning van neutraal geslacht te kunnen zijn. Zodat er op je paspoort geen man/vrouw staat, maar geslacht neutraal. Dat er op de w.c- deuren geen mannetjes en vrouwtjes meer afgebeeld staan maar neutrale poppetjes. Dat er nergens meer omgeroepen wordt: “Geachte dames en heren”, maar dat er gezegd wordt: “Geachte mensen”. En waarom in Godsnaam? Voor de homo’s onder ons hoeft dat niet hoor, want die zijn gewoon of man of vrouw. Ze hebben alleen een andere seksuele voorkeur. Voor tante Jeanette, die vroeger oom Hans was, hoeft het ook niet hoor. Want zij wordt juist heel graag “mevrouw” genoemd. Voor wie dan wel? Voor de mensen die zich noch man, noch vrouw voelen en daarin ook geen keuze willen maken. Ik ben er net een beetje mee vertrouwd dat tante Jeanette oom Hans is geworden terwijl zij nog altijd gewoon het DNA heeft van oom Hans. XY dus. Ik vind dat eerlijk gezegd, knap ingewikkeld. Maar hoe dan ook; laten we de ketenen verre van ons werpen. Ik wens dan ook iedere jongen, ieder meisje, iedere man, iedere vrouw en ieder neutraal mens een heel fijn, inspirerend en bevredigend liefdesleven.
Kitty Verheul
kittyverheul@gmail.com