‘Ik voel me niet oud’, zeggen ouderen vaak.
Toen de schrijver Harry Mulisch tachtig jaar werd, zei hij: ‘Ik voel me geen tachtig, ik voel me achttien.’ Soms zeggen mensen tegen elkaar: ‘Heb je Visser gezien? Oud is ie geworden hè’, terwijl Visser zich van niets bewust is, hij voelt zich nog hetzelfde.
De mens van binnen
Er wordt gezegd: ‘Mensen voelen zich gemiddeld zeventien jaar jonger dan ze zijn.’ Dat getal is ook maar een indicatie, je weet niet hoeveel jonger men zich voelt. Dat men zich niet ‘oud’ voelt is zeker, of je moet een wat depressieve jongere-oudere zijn. Dertigjarigen doen soms net of ze oud zijn. Ze denken: wat heeft het leven nog te bieden? Terwijl er nog zoveel goede jaren kunnen komen.
Eigenlijk geloof ik dat ouderen zich tijdloos voelen. Het is de verpakking die aangeeft dat de jaren voorbij zijn gegaan. Wijzelf, onze geest, is tijdloos. Uit onze ogen straalt dezelfde spirit als jaren geleden. Vergeet de rimpels, vergeet de kromme gestalte. Het gaat om de mens van binnen.
Uit: De glans van grijs
Auteur: Liebje Hoekendijk
ISBN: 978 90 8850 159 3 | 112 pagina’s | € 9.95