In een tijdperk waarin metafysische en existentiële zekerheden in een crisis verkeren, waarin mensen ontworteld en vervreemd raken en hun gevoel voor de zin van deze wereld verliezen, bezit een ideologie onvermijdelijk een zekere hypnotische charme. De dolende mensheid krijgt een onmiddellijk te betrekken tehuis aangeboden: men hoeft niet méér te doen dan een ideologie te aanvaarden en op slag wordt alles weer duidelijk. Het leven krijgt nieuwe betekenis en alle mysteries, onbeantwoorde vragen, angst en eenzaamheid verdwijnen. Natuurlijk moet men een hoge prijs betalen voor dit tehuis met zijn lage huur: de prijs is dat men afstand doet van zijn eigen verstandelijke vermogens, geweten en verantwoordelijkheid, want een essentieel aspect van deze ideologie is dat men verstand en geweten overdraagt aan een hogere autoriteit.
[bron]Vaclav Havel, in: Poging om in waarheid te leven