Natuurlijk: er is een wereldwijd virus dat land voor land bezoekt en slachtoffers maakt. En natuurlijk moeten we daartegen maatregelen treffen, hoewel ieder land daar eigen deskundigen voor nodig heeft om de juiste koers te bepalen. En er gaan flink wat mensen dood, gelukkig niet extreem veel zoals het CBS heeft vastgesteld in vergelijking tot andere jaren. En natuurlijk zitten we dan op advies van de experts thuis om het zorgsysteem niet teveel te belasten. En de startcommunicatie: was je handen goed, hoest en nies niet zomaar de lucht in en hou afstand tot je medemens, was natuurlijk duidelijk en helder.
Maar om het hele leven het nu alleen nog maar over ‘dat‘ te hebben? Dat iedere nieuwsrubriek alleen nog maar ‘dat‘ bespreekt? Of de thema’s die eerder nieuwswaardig waren, opeens niet meer bestaan?
Neem de IC-kwestie: Al oeverloos lang en dag-in-dag-uit is de meest prangende vraag: Zijn er wel genoeg IC-bedden? Waarom moeten we dat iedere dag bespreken, een mening over vormen, over theoretische kwesties debatteren (als er mogelijk geen IC-bedden zijn, gaan we mogelijk zwakkere patiënten als eerste afwijzen)? Los het op, ik heb daar geen invloed op en hoef daar niet 10 x per dag in nieuws- en praatprogramma’s op de hoogte gehouden te worden. Trouwens, het was al opgelost door onze Duitse buren die heeeeel veel onbenutte IC-bedden voor ons beschikbaar hebben. Klaar, opgelost, door met andere dingen.
Maar de mensheid is in volledig rep-en-roer. Google meldt dat er meer dan 4 miljard website-vermeldingen zijn voor het woord Corona en 8,5 miljard voor Covid-19 en zijn er inmiddels in Nederland bijna een miljoen verwijzingen naar de herboren viroloog Ab Osterhaus die in werkelijk iedere uitzending aanwezig is en ons volk nog meer de stuipen op het lijf jaagt.
Of neem de discussie over de mondkapjes. Mondkapjes helpen niet echt/ mondkapjes bieden deels bescherming / mondkapjes zijn aan te raden / mondkapjes zijn cruciaal in het tegengaan van het virus/ iedereen een mondkapje. Uh, wat? Verschillende experts met verschillende meningen die ook nog in de loop der tijd (met de kennis van nu) hun mening bijstellen. Wat zouden wij hiervan moeten leren?
Of: kan het virus overslaan op uw kat? Want er is een tijger in Amerika die het had (en nu niet meer) en een tijger is een kat. Dus mogen we nog wel onze kat aaien? Een onderwerp dat van boven, van onder, van links en van rechts wordt uitgespind tot de conclusie uiteindelijk is, dat het niet waarschijnlijk is. Maar toch, we kunnen er nog wel een keer over praten ?
Ondertussen stort de wereld in een mondiale economische crisis, met tientallen miljoenen werklozen met of zonder vangnet. Gaan bedrijven dadelijk in rotten van duizend snel failliet. Vallen de meeste dominostenen om en het is verder de schuld van niemand anders dan…. ‘dat‘.
De medialogica kent ijzeren wetten, dus blijven de mediarubrieken volop en meer dan dat in de race om nog meer items te brengen over ‘dat‘ met nog meer leken, zelfverklaarde experts, en steeds dezelfde experts. Redacties van die programma’s speuren zich helemaal suf om nog weer een nieuwe invalshoek te bedenken om de discussie gaande te houden: Corona en de blauwe hemel, Corona en het probleem van tandartsen, Corona en de WOZ-waarde, Corona en de Olympische Spelen of de voetbalcompetitie, Corona en buikvet, kan een mug het virus overdragen? enzovoort enzovoort.
De media hebben een cruciale rol om de toon te zetten in ons land. Dus laat er eens een landelijke regie komen die met alle omroepen afspreekt: twee keer per dag hebben we een gezamenlijke uitzending met de laatste updates over ‘dat‘ en geven we de rest van de dag aandacht aan zaken die er ook mogen zijn. Het zal wel niet gaan lukken.
Gerard Vroegchop