Vaatwasmachine en drinkglazen: geen lekker stel

Nieuw: Grijs uit de vaatwasser.

Vroeger was het allemaal een stuk eenvoudiger. Zo had je een teiltje met warm water en wat zeep waarin je de vaat kon doen. En daarnaast stond op het aanrecht een droogrekje van geplastificeerd draadstaal. Brabantia was marktleider en iedereen was tevreden.

Toen doken de vaatwasmachines op. Hoe handig kan dat zijn? Inmiddels heb ik in mijn leven misschien al zes vaatwasmachines versleten, want ze gaan echt een keer kapot. Maar of het nu veel handiger is dan vroeger: je moet alle vaat netjes in de rekken plaatsen en soms past dat niet lekker. Zeker wijnglazen met een langere steel kunnen onmogelijk rechtop.  Dan wasmiddel toevoegen die te kust en te keur worden aangeprezen: poeder, blokjes, blokjes met balletjes, balletjes, verteerbare plastic zakjes met vloeistof. Onvoorstelbaar hoe goed de industrie het met ons voor heeft.

Nou, en dan de machine aanzetten en dan zegt de machine: we gaan er twee uur over doen. Twee uur? In een teiltje was alles binnen tien minuten weg!  Na twee uur geduld mag de machine weer open en wat zie je? De wijnglazen, de koffieglazen, de theeglazen, de bierglazen, de frisdrankglazen: niet glanzend schoon, maar grijze randen, doffe aanslag. Dus zeg maar: ongeveer tien keer viezer dan ze erin gingen. Wat is hier in godsnaam aan de hand? Zou tientallen jaren laboratoriumonderzoek van al die industrie helemaal niets opleveren? Je zou bijna gaan denken dat de Koninklijke Leerdam die wasmachinefabrikanten sponsort, zodat ieder gezin ieder kwartaal een nieuwe set glazen kan kopen.

Want heus: eenmaal grijs uit de vaat, is er bijna niets meer aan te doen. Ook de tips dat kunstgebit-tabletten nogal eens uitkomst bieden, zijn overdreven. En zeg nou zelf: Dat is niet echt vooruitgang: van een teiltje naar kunstgebit-tabletten.

 

Lees meer tips op Infotalia

 

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*