Tranen
Vierde klas
Tijdens de les Engels zat ik te staren naar het meisje naast me. Ze was zogezegd mijn beste vriendin. Ik staarde naar haar lange, zijdeachtige haar en wenste dat ze van mij was. Maar zo keek zij niet naar mij, en dat wist ik.
Na de les liep ze op me af en vroeg om de aantekeningen van de vorige dag die ze had gemist. Ik gaf ze haar. Ze zei ‘dankjewel’ en gaf me een kus op mijn wang. Ik wilde haar zeggen dat ik meer wilde dan vrienden zijn, dat ik van haar hield, maar ik was te verlegen.
Vijfde klas
Telefoon. Zij was het. In tranen, ze stamelde zoiets als dat haar lief haar hart had gebroken. Of ze bij me langs kon komen. Uiteraard kon dat en ze zat naast me op de bank. Ik staarde naar haar zachte ogen en wenste dat ze van mij was. Na drie zakken chips en twee filmpjes besloot ze naar huis te gaan. Ze keek me aan, zei ‘dankjewel’ en kuste me zachtjes op mijn wang. Ik wilde haar zeggen dat ik meer wilde, dat ik van haar hield. Maar ik durfde niet.
Examenklas
Op een mooie dag liep ze op me af bij de kluisjes en zei ‘mijn date is ziek, hij kan niet mee naar het bal’. Ik had geen date en we hadden de afspraak gemaakt dat we, als we geen date hadden, als beste vrienden samen zouden gaan. Na afloop van het bal bracht ik haar naar huis. Ik stond op de deurmat en staarde haar aan. Zij staarde terug met haar ogen van kristal. Toen zei ze: ‘Bedankt voor de heerlijke avond’ en ze gaf me een kus op mijn wang. Ik wilde haar zeggen dat ik meer wilde, dat ik van haar hield. Maar ik kreeg de woorden niet uit mijn mond.
Diploma-uitreiking
Voor ik het doorhad was het jaar voorbij en stond de diploma-uitreiking voor de deur. Ik zag hoe ze met haar perfecte lichaam het podium op stapte om haar diploma te tekenen. Oh, wat wilde ik graag dat zij de mijne was. Maar zij had dat helemaal niet door. Dat was wel duidelijk.
Voor we ieder ons weegs gingen kwam ze op mij af in haar lange jurk en met hoed. Ze huilde toen we elkaar omhelsden. Toen lichtte ze haar hoofd op van mijn schouder en zei: ‘Jij bent mijn maatje, dank je!’ en ze gaf me een kus op mijn wang. Ik wilde haar nu toch echt zeggen dat ik daar niet genoeg aan had, dat ik van haar hield, maar het lukte me gewoonweg niet.
Huwelijk
Toen zat ik in de kerk. Ze ging trouwen en met een andere man door het leven. Oh, wat wilde ik graag dat ze met mij getrouwd was, maar zo zag zij mij niet. Voordat ze met haar man op weg ging, kwam ze op me af en zei: ‘Wat goed dat je er bent!’ en ze gaf me een kus op mijn wang. Nog wilde ik tegen haar zeggen dat ik met haar had willen trouwen, dat ik van haar hield. Maar ik was nog steeds te onzeker en de woorden kwamen niet.
Dood
Jaren gingen voorbij en toen keek ik in de kist van de vrouw die altijd mijn beste vriendin was geweest.
Tijdens de kerkdienst lazen ze voor uit haar dagboek, dat ze geschreven had op de middelbare school.
‘Ik staar naar hem en wil dat hij de mijne is. Maar zo kijkt hij niet naar mij, dat is wel duidelijk. Ik wil hem zeggen dat ik meer wil dan vriendschap. Dat ik van hem houd, maar ik ben te verlegen om het te zeggen. Ik hoop dat hij tegen mij zegt dat hij van me houdt.’
Had ik dat maar gedaan, dacht ik met dikke tranen in mijn ogen.
Aannames
Een stel dat erg gek was op elkaar had na tien jaar huwelijk nog geen kinderen. Ze hoopten vurig dat het toch eindelijk een keer mocht lukken. Op een dag zag hij, op de terugweg vanaf zijn werk, zijn vrouw lopen, arm in arm met een onbekende man. Ze zagen er heel gelukkig uit. De week daarna zag hij zijn vrouw op verschillende plekken met dezelfde man. En op een avond zag hij dat hij haar thuisbracht en haar een kus op haar wang gaf. Hij was woest en verslagen tegelijk.
Een paar dagen later, na een hectische periode op zijn werk, tapte hij thuis een glas koud water toen de telefoon ging. Hij nam op en iemand zei: ‘Dag schat, vanavond kom ik naar jouw huis zoals ik je beloofd heb.’ Het kon niet anders of dit was de man waarmee hij zijn vrouw al een paar keer gezien had. Hij kreeg het Spaans benauwd bij de gedachte dat hij zijn vrouw zou kwijtraken. Het glas viel uit zijn hand in scherven. Precies op dat moment kwam zijn vrouw de kamer binnen en vroeg: ‘Alles in orde?’
Verblind door woede gaf hij zijn vrouw een duw. Ze viel en bleef doodstil liggen. In paniek bedacht hij dat zij gevallen was op de plek met al die glasscherven. Een grote scherf was dwars door haar heen gegaan. Hij controleerde haar adem en pols, maar constateerde al snel dat ze dood was.
Helemaal van de kaart zag hij dat zij een enveloppe in haar hand had. Hij opende hem en las in tranen de brief die erin zat: ‘Lieve schat, ik kan niet zeggen wat ik voel, daarom heb ik het opgeschreven. Ik heb de afgelopen week een arts bezocht, want ik wilde het zeker weten voor ik het jou zou vertellen. De dokter bevestigde dat ik twee maanden zwanger ben van een tweeling. Die dokter is mijn broer met wie ik na ons huwelijk het contact heb verloren. Hij heeft me beloofd mijn zwangerschap te begeleiden zonder er iets voor te rekenen. Vandaag komt hij bij ons eten. Ik heb deze brief speciaal op jouw favoriete stoel in de eetkamer gelegd. Dank je voor alle jaren dat je bij me bleef terwijl ik maar niet zwanger werd. Ik hou van je!’
De brief viel uit zijn hand. Op dat moment werd er op de deur geklopt en de man die hij samen met zijn vrouw gezien had kwam binnen en zei: ‘Hallo David, ik ben Max, de broer van je vrouw en…’
Toen zag hij zijn zus liggen, badend in het bloed. Hij liet een ambulance komen, maar het was te laat. Dus ook voor de ongeboren tweeling.
Lelijk
Vlak nadat bij twee jonge mensen de lont in het kruitvat was geslagen werd de jongen opgeroepen voor een militaire missie van een jaar. Een week voor hij weg moest, zonk hij op zijn knieën en vroeg hij haar ten huwelijk. Zij stemde toe en ze spraken af te trouwen zodra hij terugkwam. Maar ondanks de gevaren van de oorlog sloeg het noodlot bij haar toe. Ze kreeg een verschrikkelijk auto-ongeluk. Toen ze bijkwam in het ziekenhuis zag ze aan de ogen van haar ouders dat het goed mis was. Door een hersenbeschadiging had ze geen controle meer over de spieren in haar gezicht. ‘Gisteren was ik nog een mooie vrouw, vandaag ben ik een monster!’ riep ze uit, toen ze zichzelf had gezien in de spiegel. En ter plekke besloot ze haar verloofde te ontslaan van zijn belofte. Hij zou haar toch niet meer willen zodra hij haar zag en ze besloot hem te vergeten. Een jaar lang stuurde hij haar brieven, die zij niet beantwoordde. Als hij belde nam zij niet op. Na dat jaar kwam haar moeder de kamer binnen en zei: ‘Hij is terug uit de oorlog.’
‘Nee,’ riep de vrouw uit, ‘vertel hem niet dat ik hier ben!’
‘Maar hij gaat trouwen,’ zei haar moeder en ze gaf haar een trouwkaart. Haar dochter ging door de grond, ze had hem willen vergeten, maar dat was duidelijk niet gelukt. Dan was nu het moment daarvoor gekomen. Met ogen vol tranen opende ze de trouwkaart. Haar naam stond erin. ‘Wat is dit?’ vroeg ze in verwarring. Op dat moment stapte haar verloofde de kamer binnen met een boeket bloemen in zijn hand. Hij knielde opnieuw en vroeg: ‘Wil je nog steeds met me trouwen?’
Ze hield haar handen voor haar gezicht en zei snikkend: ‘Maar ik ben lelijk!’
De man zei: ‘Je moeder heeft me zonder dat jij het wist, foto’s van je gestuurd. Toen ik die zag, realiseerde ik me dat er in wezen niets was veranderd. Je bent nog steeds het meisje op wie ik verliefd werd. Je bent nog steeds mooi, want ik houd van je!’
Thuis
Een rijk echtpaar had één zoon. Een aangename en hardwerkende jongen. Toen hij volwassen was, vond zijn vader een bruid voor hem uit een eveneens gegoede familie. Maar hun zoon protesteerde na de kennismaking met zijn beoogde vrouw en zei: ‘Lieve ouders, deze vrouw zal de mijne niet worden! Ze heeft een ontevreden en verveelde uitstraling. En ik ben verliefd geworden op een meisje dat van aanpakken weet en me vrolijk maakt.’
‘Maar wie is zij dan?’ vroegen zijn ouders, hoogst verbaasd.
‘Het is ons dienstmeisje. Is het jullie nooit opgevallen hoe mooi en aardig ze is en hoe ze maar doorwerkt van de vroege ochtend tot de late avond?’
Zijn ouders zaten in zak en as. Hoe kon hun zoon nou verliefd worden op een kansloos dienstmeisje uit een arm gezin. Dat paste totaal niet bij hun ambities. Zij ontsloegen het meisje nog diezelfde dag, in de hoop dat hij haar zou vergeten.
Maar dat was natuurlijk niet het geval en toen zijn pa doorkreeg dat hij haar bleef zien, zei hij: ‘Als jij per se dat meisje wilt trouwen, dan doe je dat zonder onze instemming. Dan erf je niets en kun je niet hier blijven wonen.’
‘Nou vader, dat is voor mij geen probleem,’ antwoordde de jongen rustig. ‘Want waar het om gaat in het leven is liefde.’ En hij vertrok naar zijn aanstaande.
Ze trouwden en betrokken een bescheiden huisje. Na verloop van tijd kwam zijn moeder op bezoek. Ze zei: ‘Jongen, thuis eten we de heerlijkste taart en jij moet het doen met donker brood. Thuis sliep je onder een donzen dekbed en nu lig je op stro met een ruwe deken! Is dat wat je wilt?’
Zijn antwoord was: ‘Ja moeder, waar je liefde geeft en liefde ontvangt, daar is je thuis!’
Ring
Een meisje zeurde haar vriend bijna elke dag aan zijn hoofd dat ze zo graag een ring van hem wilde. Ze had er een gezien die ze zo mooi vond… Maar op haar verjaardag gaf hij haar op de stoep een cadeau dat er niet uitzag als een doosje met een ring. Ze scheurde het papier er ongeduldig af en trof tot haar teleurstelling een teddybeer aan. Woedend gooide ze de beer van zich af, de straat op. Geschrokken rende de jongen achter de beer aan en werd aangereden door een passerende auto. Hij was op slag dood.
Op de begrafenis drukte het meisje de beer aan haar borst en schudde hem radeloos heen en weer. Toen klonk er een stem uit het binnenste van de knuffel: ‘Wil je met me trouwen?’ En in het binnenste van de beer vond zij een kleine doosje, met daarin… een gouden ring.
Ontleend aan:
Meer dan honderd verhalen over liefde Willem de Vos
ISBN: 9789088507182