Lichtheid is een waardevol instrument

Voor wie het aandurft zonder illusies te leven, kan de vergankelijkheid van het bestaan een bron worden. Daarbij kunnen de zwaksten onder ons als voorbeeld dienen. Hun kwetsbaarheid springt in het oog. Zij verbergen die ook niet omdat ze heel goed weten dat het leven onherroepelijk met veel leed gepaard gaat. Omdat zij gedwongen zijn zich aan te passen, doen ze er alles aan om een beetje schoonheid uit het leven te halen. Ze hebben niets te verliezen want alles is bij voorbaat al verloren. Niets is erg want alles is erg. Elke door verhullende tragiek, door de nabije dood overschaduwde minuut moet geleefd worden, moet vol kracht en blijdschap zijn. Van die vaststelling ga je niet onderuit, nee, ze spoort je juist aan tot lichtheid. Dat is geen naïviteit, noch zorgeloosheid maar een door diepgang gekenmerkte geesteshouding.

Lichtheid is een heel waardevol instrument, een volkomen nieuwe kracht die de wereld kan laten ontploffen. Die lichtheid lijkt allerminst op het botte optimisme van een onervaren iemand, zij brengt de overwonnen eenzaamheid of het lijden tot bloei. Lichtheid heeft geen dubbele bodems, zij wordt blijheid die de voorlopigheid der dingen in zich meedraagt. Merkwaardige paradox: veel mensen die ‘het goed bedoelen’ en die zich inzetten voor hulporganisaties, komen dit ongewenst en onverwachte plezier tegen júist in een omgeving waar ze eigenlijk alleen ellende en droefheid hadden verwacht.

Wie voor lichtheid kiest, dit subtiele tegengif tegen wanhoop, ondervindt de gevaren van een verwrongen verzet, voelt aan dat lijden niet alleen heiligen of wijzen voortbrengt. Licht worden betekent nederig je lot aanvaarden nadat je alles geprobeerd hebt om zijn schaduw uit te bannen, betekent weerstand bieden zodra verzet en kwaadheid opkomen en betekent niet toestaan dat de vrijheid wordt opgeofferd aan woede of haat. Licht zijn betekent dus dat je plezier inzet tegen verbittering en isolement en betekent dat je steun biedt aan degene die lijdt zodat die zich niet in zijn malaise opsluit.

[bron]Alexandre Jollien, in: Mens van beroep

 

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*